Kinezjologia edukacyjna to bardzo młoda i dynamicznie rozwijająca się nauka. Twórcą kinezjologii jest Amerykanin Paul Dennison, który zaobserwował jakie ruchy posiadają najbardziej zbawienny wpływ na dzieci i opierając się na tym stworzył podstawowe ćwiczenia nazywając je – gimnastyką mózgu. Gimnastykę mózgu powinni stosować w zasadzie wszyscy.

Ma ona pozytywny wpływ dosłownie na każdego, gdyż daje nam harmonijną współpracę między lewą i prawą półkulą mózgową. Szczególne jednak znaczenie gimnastyka mózgu posiada dla tych, u których współdziałanie obu półkul mózgowych jest zakłócone lub niepełne, czyli dla osób z dysleksją, dysortografią, dyskalkulią, dzieci nadpobudliwych mających problemy z uczeniem się. Najważniejszym odkryciem Dennisona było odkrycie dwóch podstawowych ruchów, to jest tzw. naprzemiennego i jednostronnego, za co otrzymał prestiżową nagrodę. Mówiąc inaczej, wchodząca w skład kinezjologii edukacyjnej gimnastyka mózgu, to program rozwoju ruchowego, ukierunkowany na łatwe uczenie dzieci i stymulowanie ich rozwoju. Chodzi o program aktywizacji układu nerwowego i uwalniania od stresu. Jest to bardzo efektywna metoda. Jej najbardziej zadziwiające wyniki to znaczna poprawa w zakresie poczucia własnej wartości i zdolności koncentracji. Dodatkową zaletą tej metody okazuje się to, że jej stosowanie wcale nie jest ani pracochłonne ani czasochłonne. Gimnastyce mózgu wystarczy poświęcić kilkanaście minut dziennie, by w krótkim czasie osiągnąć wymierne, zauważalne efekty. Same tylko ruchy naprzemienne – podstawowe ćwiczenie z metody Dennisona – powodują, że przepływ informacji z jednej półkuli mózgowej do drugiej następuje nawet 28 razy szybciej, a jednocześnie dzieje się to przy znacznie mniejszym wydatku energetycznym. Myślimy więc szybciej, sprawniej, a męczymy się znacznie mniej. Dzięki bardzo prostym ćwiczeniom niedostatki przy współpracy obu półkul mózgowych mogą zostać prędko nadrobione, a trudności z uczeniem szybko znikają. Dziecko rozwija się bardziej harmonijnie, bez zahamowań i niepotrzebnych stresów.

Proponowane ćwiczenia dla rodziców, dzieci i nauczycieli:

  • Punkty na myślenie – ćwiczenie to polega na położeniu jednej ręki na pępku, podczas gdy drugą ręką masujemy wgłębienia między pierwszym żebrem a drugim, bezpośrednio pod obojczykiem, po lewej i prawej stronie mostka. Czynność ta wzmaga przepływ krwi przez tętnice szyjną , przez co poprawia ukrwienie mózgu.
  • Ruchy naprzemienne –  naprzemienne chodzenie w miejscu, polegające na dotyku prawym kolanem do lewego łokcia i prawym łokciem do lewego kolana. W celu podwyższenia ich skuteczności ruchy naprzemienne powinny wykonywane być możliwie powoli, ponieważ sprzyja to świadomemu aktywowaniu układy przedsionkowego i płat mózgowych.

Anna Paziuk-Figura